Sporenelementen

Sporenelement, ook micronutriënt genoemd, in de biologie: een chemisch element dat levende organismen in minieme hoeveelheden (d.w.z. minder dan 0,1 volumeprocent [1.000 delen per miljoen]) nodig hebben, gewoonlijk als onderdeel van een vitaal enzym (een door de cel geproduceerd katalytisch eiwit).

De precieze behoeften verschillen per soort, maar voor planten zijn de volgende spoorelementen algemeen noodzakelijk: koper, boor, zink, mangaan en molybdeen. Dieren hebben ook mangaan, jodium en kobalt nodig. Een gebrek aan een noodzakelijk plantaardig sporenelement in de bodem veroorzaakt gebreken; een gebrek aan dierlijke sporenelementen in de bodem is misschien niet schadelijk voor planten, maar zonder deze elementen ontwikkelen dieren die zich uitsluitend met deze planten voeden hun eigen gebreken.

Sporenelementen zijn in verschillende vormen aanwezig in de natuur, en deze elementen zijn zeer essentieel voor het lichaam om verschillende functies uit te voeren. Sporenelementen zijn zeer belangrijk voor de cel functies op biologisch, chemisch en moleculair niveau. Deze elementen bemiddelen vitale biochemische reacties door te fungeren als cofactoren voor veel enzymen, en fungeren ook als centra voor het stabiliseren van structuren van enzymen en eiwitten. Sommige oligo-elementen controleren belangrijke biologische processen door zich te binden aan moleculen op de receptorplaats van het celmembraan of door de structuur van het membraan zodanig te veranderen dat specifieke moleculen de cel niet kunnen binnendringen.

De functies van oligo-elementen hebben een dubbele rol. In normale hoeveelheden zijn zij belangrijk voor de stabilisatie van de celstructuren, maar in deficiënte toestanden kunnen zij alternatieve routes stimuleren en ziekten veroorzaken. Deze spoorelementen hebben een klinische betekenis, en deze kunnen met verschillende analysemethoden worden geschat.